Mało rozpowszechniona rasa w Polsce. Jej krajem ojczystym są Niemcy, a dokładnie Turyngia. Jest to średniej wielkości ptak z charakterystyczną plamką na czole i atrakcyjnym rysunkiem. Tak naprawdę niewiadomo, dlaczego hodowcy nie sięgają po tą rasę gołębi częściej, która nie sprawiają większych trudności w hodowli. Może, dlatego, że są ambitni albo mały ”interes” występuję w tej rasie.
Czajki są rasą gołębi zaliczaną do Grup V(gołębie barwne). Nie na próżno są do nich zaliczane, ponieważ wyróżniają się kolorem wśród innych gołębi. Sama postawa czajki przypomina gołębia polnego, który posiada wydłużoną postawę. Głowa jest dosyć dobrze zaokrąglona, skrzydła lekko opuszczone, długie mocno przylegające do ciała. Nogi średniej długości. Ilość kolorów, jakie czajka posiada nie jest zbyt duża, ponieważ kolor biały jest dominujący u czajek. Pióra na plecach i plamka na czole, która wychodzi od dzioba i kończy się na wysokości oczów są kolorowe i to na ich podstawie określa się ubarwienie turyńskich czajek. Z natury te ptaki są pełne energii. Aktywność czajek jest największa z samego rana i późnym wieczorem. Rzekłbym, iż turyńskie czajki są „ciekawskie”. Nie ma miejsca w ogrodzie, których by nie odwiedziły. Jest to idealna rasa, która nadaje się do ogrodu, po to tylko, aby go ożywić. Czajki nieutrzymywane w wolierze, chętnie korzystają z wolnego lotu, mimo, że nie jest on zbyt długi. Dzięki prawie poziomym korpusie czajka jest w stanie wykonać szybkie zwroty podczas lotu.
Żywienie turyńskich czajek nie odbiega od żywienia innych ras gołębi. Ważne, aby ptaki miały stały dostęp do gritu i mieszanek mineralnych, jeśli trzymane są w wolierze. Ptaki trzymane w oblocie, są w stanie znaleźć sobie gastrolity na ziemi, lecz dodatkowa ilość gritu dobrze wpłynie na kondycje ptaka. Na rynku dostępne są różnego rodzaju środki, które poprawiają stan fizyczny ptaków, jednak naturalne środki, są jedną z wielu czynników, które gwarantują sukces hodowli, która będzie się z składać ze zdrowych osobników. Turyńskie czajki wykazują dużą skłonność do rozrodu. Nie ma problemu, aby stworzyć sobie stado młodego potomstwa, które będzie się pięknie prezentować na dachu gołębnika, lecz w każdej hodowli, trzeba liczyć się pewnymi błędami w rysunku, ubarwieniu występującymi u młodych, bowiem nigdy nie sprawdza się reguła, jaki ojciec taki syn. Przy kojarzeniu gołębi barwnych hodowca musi prowadzić dokładne informacje dotyczące rozrodu ptaków, ponieważ ta rasa cieszy się dużą ilością odmian barwnych, bowiem wystpęuje ich ponad 30, między innymi jednokolorowe jak czarne, czerwone czy żółte, grochowe oraz z pasami białymi lub czarnymi jak niebieskie ,niebieskopłowe, czerwone oraz białołuskowane itp. Taka paleta barw zaspokoi gusta niejednego hodowcy.
Mimo, że nie widać dużego popytu na turyńskie czajki to z wielką ochotą je hoduje. Nie można porównać tej rasy do innych nawet z tej samej grupy. Charakteryzuje się dużą wdzięcznością wobec opiekuna. Odpowiednia dbałość o turyńskie czajki, będzie cieszyć oko hodowcy każdorazowo, gdy ptaki pełni wigoru będą się pojawiać na dachu gołębnika.
Kreator strony - przetestuj